Czarnogóra - dzień 1.

Na pierwszy rzut w moim blogu pójdzie niewątpliwie jedna z najciekawszych moich wycieczek, która rozpoczęła się 8 lipca 2011r. - Czarnogóra. Kraj bardzo młody (niepodległość od 2006r.), bardzo mały (powierzchnia porównywalna z powierzchnią województwa lubuskiego) i dość nieliczny ludnościowo (troszkę więcej tam ludzi żyje niż we Wrocławiu). Jednak atrakcje, które w sobie zawiera, są tak skoncentrowane na jego powierzchni, że ciężko jest je wymienić a co dopiero zwiedzić w przeciągu 10 dni w czasie których tam byłem z Monią. Niesamowity jest ten kraj.
Nasze zwiedzanie zaczęło się prawie 2 dni wcześniej, gdyż jechaliśmy tam autokarem, który pomimo (jak na autokar) sporych prędkości potrzebował bodajże 30 godzin aby dotrzeć z Łodzi do Budvy w której mieliśmy zakwaterowanie. W międzyczasie oczywiście zwiedzanie przez szybę kilku krajów i stąpanie praktycznie również po każdym przez które przejeżdżaliśmy (chwilowe przerwy na rozprostowanie kości i ew. posiłek dla współtowarzyszy podróży, którzy tłumnie i chętnie oblegali bary szybkiej obsługi której logo jest żółta litera M :)
Do Budvy dotarliśmy jakoś tuż po południu. Od rezydenta dostaliśmy informację, że możemy się rozgościć w naszych pokoikach i po paru godzinach będzie zebranie na którym wszyscy mają się stawić. Więc szybciorem obejrzeliśmy naszą klitkę i popędziliśmy nad morze, które jedynie widzieliśmy przejazdem z autokaru. Plaża okazała się kamienista ale zupełnie nam to nie przeszkadzało, ponieważ wszystko wokół zdecydowanie nadrabiało tą jedną niedogodność (no dobra, jeszcze na mniej uczęszczanych plażach sporo jeżowców jest).


Zrobiliśmy małą rundkę po plaży i okolicy ale że czas płynął szybko, to doszliśmy do wniosku, że należy wracać do willi na zebranie. Tu pojawił się problem... nie za bardzo wiedzieliśmy gdzie dokładnie jesteśmy i gdzie jest nasza willa :) Po zbyt długim błądzeniu dotarliśmy na ostatnią chwilę na miejsce, żeby się dowiedzieć, że rozpoczęcie zebrania opóźni się bodajże o 1 godzinę.
Zaraz po zebraniu, na którym nasz super wypasiony rezydent Wojtek objaśniał jakieś pierdoły, popędziliśmy na dłuższe zwiedzanie. Należy nadmienić, iż Budva to krajowe centrum turystyki. To tutaj znajdziecie najlepsze, największe, najpiękniejsze... dyskoteki :) Pełno różnistych fast-foodów, tandetnych pamiąteczek, dziwnie wymalowanych dziewczyn i muskularnych facetów. Do tego sporo jachtów z których wydobywa się głośna muzyka. A przed nimi gromadki dziewczyn liczących chyba na to, że w którymś z nich jest "boski Leo"... bo tak wypatrywały wszelkich ludzi znajdujących się w nich. No albo chciały się wkręcić na jachtową imprezkę :)


...nie wiedzieć czemu, ale jak jakąś widzi to MUSI mieć przy niej zdjęcie... no to ma.


Z początku sam w swoisty sposób podnieciłem się mnogością sklepików i kramików z pamiątkami... ale okazało się, że praktycznie wszystkie mają dokładnie to samo. Wystarczyły by dosłownie 3-4 budki z nimi a nie kilkadziesiąt. Zazwyczaj owe pamiąteczki były zwykłe, proste, kiepsko wykonane i równie kiepsko wyglądające, ale zdarzały się swoiste perełki, jedne za kilka Euro, inne z jakąś kosmiczną ceną, pewnie dedykowaną na nowobogackich ludzi z Rosji, których tam było więcej niż jakiejkolwiek innej narodowości.


Szybko minęliśmy budkowe pierdółki i popędziliśmy dalej w stronę Starego Miasta, mijając po drodze różne nadbrzeżne atrakcje i widoki.


Zerknięcie przez ramię w oddalające się widoki za naszymi plecami.


Bardzo ciekawie wyglądająca wyspa, mamy w planach na nią popłynąć.


Dalsza część ciutkę niżej, pod reklamą:


Oto dalsza część wpisu:




A oto westchnienia większości przechodzących tamtędy ludzi. No ładne, ale żeby siedzieć po kilka godzin i wpatrywać się w nie? Nie dla mnie.
No i dotarliśmy do Starego Miasta. Niesamowite miejsce. Z jednej strony niezaprzeczalny zabytek mający częściowo ponad 2500 lat a z drugiej zwykłe miejsce mieszkalne dla ludzi. Ot zwykłe osoby wracające z zakupami do swoich domów, inne prowadzące własne sklepiki tuż pod oknami swoich domów. Wąskie uliczki, chłód kamieni (w ciągu dnia na zewnątrz temperatury przekraczały 30°C a na tych wąskich uliczkach było podejrzewam z 10°C mniej), różnorakie sklepiki czy miejsca do zjedzenia małego co nie co. Bardzo przyjemnie się tam spacerowało więc wracaliśmy tam jeszcze kilkukrotnie.



Minęliśmy Stare Miasto (zatłoczone o tej porze dnia a raczej wieczoru) i udaliśmy się dalej w poszukiwaniu tancerki, poniekąd symbolu Budvy, który można spotkać na praktycznie każdej widokówce miasta i na większości widokówek Czarnogóry. W naszej niewiedzy minęliśmy właśnie plażę na której w ciągu dnia leniuchują ludzie a wieczorkiem zwijane są leżaki, rozstawiane są stoliki i krzesełka - od przyszłych wieczorów do końca naszej wizyty w tym mieście, będzie to nasz ulubiony "lokal" w którym z dala od hałasów bawiącego się miasta a przy szumie fal, można wypić zimne piwko za przystępną cenę.




No i dotarliśmy, pomnik tańczącej dziewczyny. Jedni twierdzą, że to ku pamięci dziewczęcia, które tu utonęło, inni twierdzą, że to po prostu zwykły pomnik. Nie wiem, ale podobno trzeba ją pogłaskać gdzie tam się komu podoba - na szczęście. Tu tego nie widać, ale jest wygłaskana należycie. Pewnie dlatego wszyscy wokół tacy uśmiechnięci chodzą :)
Wracając w stronę naszej miejscówki trafiliśmy na koncert. Grali i śpiewali muzycy z południa Afryki, ale nie jestem pewien czy RPA czy innego kraju. Grunt, że grali bardzo fajną muzykę i równie fajnie śpiewali. Przystanęliśmy sobie i z co najmniej pół godzinki patrzyliśmy i słuchaliśmy. Aż się nie chciało odchodzić.




Tak minął nasz pierwszy dzień. Już nie mogliśmy się doczekać następnego.
Więcej fotek jest w galerii Moni gdzie zapraszam, a już za kilka dni drugi dzień naszego pobytu w Czarnogórze, nowe zdjęcia, nowe emocje :)